આજે એક બાજુ આપણે આઝાદીનો મહોત્સવ મનાવીએ છીએ અને બીજી તરફ લોકશાહીના ધજાગરા ઉડાવીએ છીએ. લોકોએ પોતાના મતદાનથી ચૂંટેલા, લોકોને સંસદમાં વિશ્વાસથી મોકલ્યા છે કે તેઓ પ્રજાનુ ભલું કરશે. કાયદા – કાનૂન એવા બનાવશે જેમાં પ્રજાના હિત સાથે શિસ્ત પણ હોય. સંસદસભ્યો માટે સંસદભવન એક મંદિર છે. ત્યાં કાયદા – કાનૂન ઘડાય છે, દેશના હિસાબ – કિતાબ થાય છે, નવી યોજનાઓ ઘડાય છે.
આવા મંદિરમાં સંસદ સભ્યો જ ધાંધલ કરે છે, પાટલીઓ પછાડે છે, મારામારી કરે છે, બોલાબોલી કરી અશિસ્તભર્યો ઘોંઘાટ કરી કામ કરવા દેતા નથી. બધા જ પક્ષો એકબીજા સાથે અશિસ્તભર્યું વર્તન કરે છે . તો શું આ લોકશાહી કહેવાય? દેશમાં લોકો કાયદા – કાનૂનનું પાલન જ કરતા નથી. દરરોજ હિંસા, લૂંટફાટ, રેપ, ગુંડાગીરી, છેતરપિંડી, ચોરી અને ભ્રષ્ટાચાર થતાં જ રહે છે. લોકોને કોઈ જ બીક નથી. અનુશાસન જેવું કંઈ છે જ નહિ. બેન્કોમાં, કંપનીઓમાં, ઓફિસોમાં બધે જ હિસાબમાં ગોટાળા કરી કરોડો રૂપિયાનું લોકો કરી નાખે છે.આને લોકશાહી કહેવાય ખરી? સત્તાવાળા પોતાના સ્વાર્થ માટે લડી રહ્યા છે. આમ આપણી લોકશાહીનું અપમાન આપણા હાથે જ થઈ રહ્યું છે અને પ્રજા માત્ર પ્રેક્ષક બની જોઈ રહી છે. સુરત – નીરુબેન બી શાહ – આ લેખમાં પ્રગટ થયેલાં વિચારો લેખકનાં પોતાના છે.
