મુસ્લિમ સ્ત્રીને ( MUSLIM WOMAN ) કોર્ટની બહાર તેના પતિને એકપક્ષી રીતે છૂટાછેડા ( DIVORCE ) લેવાનો અધિકાર છે. કેરળ હાઈકોર્ટે ( KERAL HIGHCOURT ) તેને કાયદેસર રીતે માન્યતા આપી છે. જસ્ટિસ મુહમ્મદ મુસ્તકીમ અને જસ્ટિસ સી.એસ. ડાયસની ખંડપીઠે મુસ્લિમ માણસોને ઉપલબ્ધ તલાકના અધિકારની બીજી બાજુને સમાન ગણાવી હતી. આ માટે, 1972 ના નિર્ણય (કેસી મોયિન વિ. નાફીસા અને અન્ય) ને ખોટો આંકવામાં આવ્યો જેમાં મુસ્લિમ મહિલાઓને આવા અધિકાર આપવાથી ઇનકાર કરવામાં આવ્યો હતો.
1972 ના ચુકાદામાં, એક જ બેંચે જણાવ્યું હતું કે મુસ્લિમ મહિલા કોર્ટથી બહાર તેના પતિને છૂટાછેડા આપી શકતી નથી. મુસ્લિમ પુરુષોને આ માધ્યમથી છૂટાછેડા લેવાની મંજૂરી છે. કોર્ટે પોતાના ચુકાદામાં કહ્યું છે કે મહિલાઓને મુસ્લિમ લગ્ન વિક્ષેપ અધિનિયમ 1939 (ડીએમએમએ) હેઠળ કોર્ટનો માર્ગ અપનાવવો જરૂરી છે.
અપીલોની બેચના વિચારણા કર્યા પછી, ડિવિઝન બેંચે કહ્યું કે ડીએમએમએ ફક્ત ફ્સખને નિયંત્રિત કરે છે. તેમાં આપેલા કારણોની માન્યતા અંગે કોર્ટ પોતાનો ચુકાદો આપે છે. અદાલતે જણાવ્યું હતું કે શરિયા એક્ટની કલમ 2 માં જણાવ્યા મુજબ મુસ્લિમ સ્ત્રીને વધારાની ન્યાયિક છૂટાછેડાની અન્ય પદ્ધતિઓ (તાલખ-એ-તફીવિઝ, ખુલા અને મુબારત) ઉપલબ્ધ છે.
તલાક-એ-તફવીઝ કરાર પર આધારિત છે અને જો પતિ કરારની શરતોનું ઉલ્લંઘન કરે તો પત્નીને છૂટાછેડા મળી શકે છે. મુબારઆતમાં પરસ્પર સંમતિથી અલગ થવાની જોગવાઈ છે.
કોર્ટે કહ્યું, “ખુલ્લા છૂટાછેડા એ છૂટાછેડાનું એક પ્રકાર છે જે પત્નીને પતિની જેમ છૂટાછેડા લેવાનું સમર્થ બનાવે છે.” ખુલા છૂટાછેડાના સ્વરૂપ તરીકેની માન્યતા પવિત્ર કુરાનમાં ઉપલબ્ધ છે. તેનો અધ્યાય II ના છંદો 228-229 માં ઉલ્લેખ કરવામાં આવ્યો છે. કુરાન બંને પતિ-પત્નીને છૂટાછેડા માટે સશક્ત બનાવે છે. “કોર્ટે કહ્યું કે પતિની સંમતિ લેવી જરૂરી નથી. પત્નીને ડાવર પર પાછા ફરવાની જવાબદારી નિષ્પક્ષતાના સિદ્ધાંત પર આધારિત છે જેને મુસ્લિમ કુરાનને જોવાની મંજૂરી છે. કોર્ટે કહ્યું કે જો પત્નીએ મહેર પરત આપવાની ના પાડી તો પતિ કોર્ટનો દરવાજો ખખડાવી શકે છે.
