Comments

ગુલાંટ પતંગનો જન્મસિદ્ધ અધિકાર છે..!

‘ગુલાંટ પતંગનો જન્મસિદ્ધ અધિકાર’છે..! ખૂબી ત્યાં છે કે, પતંગ કે વાંદર ગુલાંટ મારે તો લીલા ને આપણે મારીએ તો રામલીલા..! લોકો પીંખી નાંખે કે, આ ઉંમરે શું તાક..ધીના ધીન..કરો છો..? કોઈ જ વાહવાહી નહિ કરે ..! એના કપાળમાં કાંદા ફોડું, કાગારોળ કરી મૂકે કે, ઘરડે ઘડપણ શું ગુલાંટ ખાવાની ઉપડી..? ‘પલવડી’કાનમાં ઘુસી ગઈ હોય એવી હોહાઆઆ થઇ જાય..! જો કે, વાંદરી સામે ગુલાંટ ખાતો વા-નર અને આકાશમાં ગુલાંટ ખાતા પતંગ જેટલો આનંદ, માણસની ગુલાંટમાં આવે તો નહિ, પણ જૈસી જિસકી શોચ.!

વાંદરા પૂર્વજો હોય તો પ્રણામ કરવાના, પણ જેને જે છાજે, તે તેને જ છાજે મામૂ..! એટલે તો વાંદરા માણસ બનવાની TRY કરતાં નથી. (માણસ ભલે વાંદરા થાય..!) ઘર પછી તે ભલે ધંતુરાઓ મબલખ ઊગતા હોય, તેથી કંઈ તેની ચટણી કે શાક બનાવીને નહિ ખવાય..! આ તો એક દાખલો..! બાકી, સીધી સટ્ટ વાત તો એ છે કે, ૮૦ વર્ષનો ઘઈડો પથારીમાં ગોટીમડું ખાય તો છોકરાઓ પણ જોઇને ડરે કે, ‘દાદાને કયો વાયરસ આભડી ગયો..?’પછી દાદા ચોખવટ કરે એ જુદી વાત છે કે, ‘એ તો દવા હલાવ્યા વગર પીઈ ગયો એટલે ગોટીમડું ખાઈને પેટમાં દવા હલાવું છું..! એની જાત ને..?

 ગુલાંટ, હવા, ઉધરસ, છીંક, ઓડકાર કે બગાસું ખાવામાં કોઈ GST લાગતો નથી. ધરાય ત્યાં સુધી ખવાય.એની કોઈ આડ અસર પણ થતી નથી. જાગતા પણ ખવાય ને ઊંઘમાં પણ ખવાય. મીરાં કહે એમ, “કોઈ રોકે નહિ, કોઈ ટોકે નહિ, મીરાં ગોવિંદ ગોપાલ ગાને લગી..!”દરેકનો એ સ્વાધીન અધિકાર છે. આપણે તો ટાઢક જ લેવાની કે, કંઈ પણ ખાય તો છે ને..? ભૂખે ના રહેવો જોઈએ..! એમની હળી કે છેડછાડી નહિ કરવાની. કસ્સમથી કહું કે, આવી છેડછાડી કે હળી કરવાની મને બિલકુલ ફાવટ નહિ. ગુલાંટની પણ નહિ..! એટલે તો વીજળીના જીવંત પ્લગમાં ક્યારેય મેં આંગળી નાંખી નથી.

આ તો પ્રામાણિકતાનું નાનું એક પ્રમાણ આપ્યું..! આમ પણ, ધર્મગ્રંથો વાંચ્યા વગર કે કોઈ પણ કથાકારને સાંભળ્યા વગર, મારું મગજ એટલું ‘રેડીમેઈડ’કે, જે ખરાબ છે તે ખરાબ છે, પછી એ ઘટના હોય, વ્યક્તિ હોય, પદાર્થ હોય કે વ્યવહાર હોય, એવાની આંટીએ ચઢવાનું ફાવે જ નહિ. કૂતરું સીધું જતું હોય તો જવા દેવાનું, ‘હઅઅઅડ’કહીને છેડતી કરવા ગયા તો, પગની પીંડી ચાખવા દોડે…! (આપણી પીંડી એમના માટે ઘારીની લહેજત જેવી હોય..!) કૂતરા વફાદાર હશે, એની ના નથી. પણ ભણેલા નથી એનું પણ ભાન રાખવાનું. પછી ભલે ને આપણાં ચરણકમળ આગળ ગુલાંટ ખાતાં હોય..! એના કપાળમાં કાંદા ફોડું, શેર બજાર તો ઠીક, મંગલ મસ્તી પણ વાંચતાં નથી..!

 એક વાર ચમનિયાની બુદ્ધિ અચાનક ભ્રષ્ટ થયેલી. નવરો બેઠો નખ્ખોદ વાળે એમ, કૂતરાની પૂંછડીને સીધી કરવાનું ડહાપણ કરવા ગયેલો. એને ખબર જ નહિ કે, નેતાનો જીવ ખુરશીમાં ને કૂતરાનો જીવ પૂંછડીમાં હોય..! પીંડી એવી પકડી લીધી કે, ચમનિયાની જૂની કબજીયાત તો આપોઆપ ત્યાં જ મટી ગઈ, પણ પોતેય સીધો થઇ ગયો ..! પાડ માનો પરમેશ્વરનો કે, કૂતરું બોખું નીકળ્યું. કઇડવાને બદલે ‘ગલગલિયાં’કરી ગયું..! યાદ રાખવું કે, કૂતરા ક્યારેય સામેવાળાનું ‘status’સાચવતાં નથી..! અંગ્રેજીમાં ભલે એ DOG કહેવાતો હોય ને DOG ને પલટાવો તો ભલે GOD થતું હોય, તેથી કંઈ કૂતરાની પૂજા નહિ કરાય..! શું કહો છો, રતનજી..?

 હંઅઅઅ તો આપણે વાત ગુલાંટની કરતાં હતા. જ્યારે જ્યારે ઉત્તરાયણ આવે ત્યારે, પવન ફૂંકાય કે નહિ ફૂંકાય, પણ ચમનિયાના ભેજામાં ગુલાંટ ફૂંકાવા માંડે. આ ‘ગુલાંટ’શબ્દ સારા ઘરાનાનો નથી , એની મને ખબર છે. છતાં, લોકભોગ્ય બહુ..! ગાંધીજી કરતાં પણ આજકાલ લોકો ગુલાંટ બાજને વધારે ઓળખે..! જેને ગુલાંટ ખાવામાં જ મેઘધનુષના સાત રંગ દેખાતા હોય એને કોઈ વાદળાં આડાં આવતાં નથી, ગુલાંટ એ પતંગનો જન્મસિદ્ધ અધિકાર છે. આકાશ જેવા આકાશ સામે પણ પતંગ હવાઈ ભાંગડા કરવામાં શરમ રાખતો નથી. ગુલાંટ એક ફેશન બની ગઈ અને માણસ જાતે એને વ્યવહારમાં મૂકી દીધી. નિજી સ્વાર્થ માટે જેને રતાંધળું આવ્યું, એમણે ગુલાંટને રાજનીતિમાં JOCKER બનાવી દીધો. ‘ગુલાંટ’બ્રહ્માસ્ત્ર બની ગયું. એમને ક્યાં ખબર છે કે, બચપણમાં ખાધેલી ગુલાંટનું પાકટ ઉંમરે પુનરાવર્તન કરવાથી, બાળપણ RETURN થતું નથી. આવાં ગુલાંટીનો ભરોસો નહિ થાય, આપણી પણ કન્ના (કમર) ભાંગી કઢાવે..! તંઈઈઈઈ..?

 આજકાલ ચારેય કોર ગુલાંટની બોલબાલા છે. ગુલાંટની કુળદેવી રાજનીતિ હોય એમ, ‘ગુલાંટ’રાજનીતિનો ભાગ બની ગઈ. લોકો યોગના પ્રયોગ કરવાને બદલે, ગુલાંટ ખાવામાં એટલા નિષ્ણાત બની ગયા કે, તળેટી ત્યાગીને શિખર ઉપર માંડવા બાંધવા માંડ્યા. એ તો ‘ગુલાંટી-એવોર્ડ’ આપવાની જોગવાઈ નથી એટલે, બાકી, શોધી શોધીને આવા ગુલાંટીને, ઉત્તરાયણના દિવસે ‘ગુલાંટી એવોર્ડ’થી નવાજવા જોઈએ. દરેક ગામે જેમ સંત હનુમાનજીની દેરી મળી રહે, એમ આવા ગુલાંટબાજ પણ મળી રહે મામૂ..! ગમે એટલી ઈસ્વીસન કાઢી હોય, ગમે એટલા ચોપાનિયાં ચાવ્યાં હોય, કે ડીગ્રીઓના સર્ટીફીકેટ ને મેડલોનો ઘરમાં ભરાવો કર્યો હોય, પણ ગુલાંટી આગળ વિદ્વાનનું જ્ઞાન શૂન્ય બની જાય. ગુલાંટ ખાવી, ગુલાંટ મારવી, ગુલાંટ લગાવવી કે ગુલાંટિયુ ખાવું એ સંકટ સમયની સાંકળ છે..! છતાં કોઈ પણ દેશમાં ‘ગુલાંટ વિદ્યા’ના ડિપ્લોમા કોર્ષ ચાલતા નથી. આંચકો એ વાતે આવે છે કે, ગુલાંટ મારવાની વિદ્યા આ ગુલાંટબાજો લાવે છે ક્યાંથી..?

 લાસ્ટ બોલ
પતંગની કન્ના સારી બંધાય તો પતંગ ગુલાંટ મારતો નથી. એમ પતિને કન્યા સારી મળે કે, કન્યાને પતિ સારો મળે તો ઊંચી ઉડાન લેતી વખતે ‘ગુલાંટ’ ખાવાના ખરાબ દિવસો આવતા નથી.
એના કપાળમાં કાંદા ફોડું..!
– આ લેખમાં પ્રગટ થયેલા વિચારો લેખકના પોતાના છે.

Most Popular

To Top