કોલ સેન્ટર ( CALL CENTER) કોલ કર્યા પછી 24 કલાક સુધી એમ્બ્યુલન્સ ( AMBULANCE) આવી ન હતી. મજબૂરીમાં સોસાયટીના રહીશોએ પી.પી.ઇ કીટ ( PPE KIT) ખરીદી હતી અને પીડિતના પુત્રને આપી હતી. કીટ પહેરીને પુત્ર કાર ચલાવી અને પિતાને દિલ્હીની હોસ્પિટલમાં દાખલ કર્યા હતા. બીજા દિવસે કોલ સેન્ટરના કાર્યકર્તાએ ફોન કરીને પૂછ્યું કે તમને સેવા કેવી લાગી.
હોમ્સ -121 નિવાસી દિનેશસિંહે કહ્યું કે તે સોસાયટીમાં કોરોના પોઝિટિવ દર્દી હોમ આઇસોલેશન છે. ગુરુવારે તેની તબિયત લથડી હતી. ઓક્સિજનનું સ્તર 88 સુધી પહોચી ગયું હતું. માહિતી મળતાં તેણે 108 કોલ સેન્ટર પર ફોન કર્યો અને એમ્બ્યુલન્સ મોકલવાનું કહ્યું, તેણે કોલ આગળ ટ્રાન્સફર કર્યો.
દર્દીની સંપૂર્ણ વિગતો ત્યાં લેવામાં આવી અને એવું કહેવામાં આવ્યું હતું કે એમ્બ્યુલન્સ આવતા 30 થી 35 મિનિટ લાગશે. જ્યારે એમ્બ્યુલન્સ આવી નહીં અને ફરીથી ફોન કરવામાં આવ્યો , ત્યારે આખી પ્રક્રિયા ફરીથી પુનરાવર્તિત થઈ, પરંતુ તે પછી કંઇ બન્યું નહીં. આમ કરતાં કરતાં સાંજના સાડા સાત વાગ્યા હતા. કોલ સેન્ટર પર કોલ પણ કરવામાં આવ્યો હતો, પરંતુ કોઈ પ્રતિક્રિયા મળી નથી.
આ પછી, ખાનગી એમ્બ્યુલન્સને પણ દર્દીને લઈ જવા વિનંતી કરવામાં આવી હતી, પરંતુ બધાએ આવવાની ના પાડી હતી. નોઈડાની દરેક હોસ્પિટલમાં ફોન કર્યો, પરંતુ કોઈએ ફોન ઉપાડ્યો નહીં. મજબૂરીમાં, એક પી.પી.ઇ કીટ ખરીદીને દર્દીના પુત્રને આપવામાં આવી. દીકરો કીટ પહેરીને પિતાને કારમાં બેસાડીને દિલ્હીની હોલી ફેમિલી હોસ્પિટલમાં લઈ ગયો. જે બાદ તેમને દાખલ કરવામાં આવ્યા હતા.
દિનેશસિંહે જણાવ્યું હતું કે સોસાયટીના 10 થી વધુ લોકોએ એમ્બ્યુલન્સ મંગાવી હતી, પરંતુ તેનો કોઈ ફાયદો થયો નથી. જ્યારે બીજા દિવસે મને કોલ સેન્ટરનો કોલ મળ્યો ત્યારે એમ્બ્યુલન્સ સેવાઓ કેવી લાગી તે પૂછવામાં આવ્યું. આનાથી વધુ બેદરકારી શું હોઈ શકે. સરકારી તંત્ર પર આધાર રાખી શકાય નહીં.
જો દર્દીને કોવિડર રૂમમાં પલંગ ફાળવવામાં આવે, તો એમ્બ્યુલન્સ ચોક્કસપણે જશે. ગંભીર દર્દીઓને તાત્કાલિક હોસ્પિટલમાં પહોંચાડવાની એમ્બ્યુલન્સ સંચાલકોની પ્રાથમિકતા છે.દેશની હાલત દિવસે દિવસે કથળતી જઈ રહી છે.છતાં લોકોની દરકાર કરવા માટે તંત્ર પાસે પૂરતા સાધનો નથી. એકબાજુ લોકોના જીવ જઈ રહ્યા છે ત્યારે 108 જેવી મહત્વની સુવિધાની આ હાલત તદન નિંદનીય છે.
