જ્યારથી બહેનોમાં લેંઘાને બદલે પ્લાઝોનો ક્રેઝ આવ્યો ત્યારથી, બાપાઓની દશા બેસી ગઈ. એમના લેંઘા પ્લાઝા થઇ ગયા. બરમૂડા ઉપર આવી જવાનું કારણ પણ એ જ! પુરુષ કરતાં પુરુષના પરિધાનનું ચીર-હરણ થવા માંડ્યું છે દાદૂ..! પ્રાણીઓને હું અગમ બુદ્ધિશાળી એટલે કહું કે, તેઓ વસ્ત્રો ધારણ જ નહિ કરે. જેથી ચીરહરણ થવાનો પ્રશ્ન જ નહિ આવે. આપણા આદિ+ આદિ+આદિ પૂર્વજો પણ ક્યાં વસ્ત્રો પહેરતાં હતાં? હાલની સદી ભલે ડીજીટલ સદી કહેવાતી હોય, પણ એ ડીઝાઈન સદી પણ બની. દિવસે-દિવસે દરેક ક્ષેત્રની ડીઝાઈન બદલાતી ચાલી. તારિકાઓ તો સિલાઈ વગરનું કપડું ખભે નાંખે તો એ પણ ડીઝાઈન! હમણાં મારા ઉપર એક આમંત્રણપત્રિકા આવી. મથાળે ગણપતિબાપાનું ચિત્ર હતું, એટલું સારું છે.
ગણપતિબાપાને બદલે કોઈ ‘સુપર સ્ટાર’નો ફોટો નહિ હતો. દિને દિને નવમ્ નવમની માફક લોકોનાં ચહકડાં એટલાં વધતાં ચાલ્યા કે, પત્રિકાના લખાણમાં પણ નાવીન્ય! સમજવા માટે ગાઈડ રાખવો પડે. વાંચીએ ત્યારે ખબર પડે કે, આ તે કોઈ આમંત્રણપત્રિકા છે કે, બારમા ધોરણનું પ્રશ્નપત્ર? ઢગાને એટલી તો ખબર હોવી જોઈએ કે, પ્રસંગમાં આવનારને જમણની તારીખ, સ્થળ અને સમય સાથે જ સ્નાન-સૂતકના સંબંધ હોય! અમુક તો એવી પત્રિકા છપાવે કે, વરઘોડામાં વર કરતાં ઘોડો રૂપાળો લાગે એમ, વ્યવહારના ચાંદલા કરતાં કંકોતરી મોંઘીદાટ છપાવે. આપણો જીવ બળી જાય યાર..! એમ થાય કે, આ લોકો પત્રિકાનો મોંઘોદાટ ખર્ચ કઈ જાહોજલાલી વધારવા કરતા હશે? ફોન ઉપર જ આમંત્રણ આપી દેતા હોય ને કંકોતરીના ખર્ચ જેટલા રોકડા રૂપિયા દઈ જતાં હોય તો નહિ ચાલે? બંદાના ચાંદલા તો છૂટે!
દરેક માણસને પોતીકો હોંશલો હોય! એમાં આપણાથી વઘાર નહિ થાય. માણસે-માણસે ફેરફાર તો રહેવાના. જેટલો આનંદ આમંત્રણપત્રિકાથી આવે, એટલો ઉઘરાણીના બીલમાં નહિ આવે. લેણદાર કે ઉઘરાણીના બીલ આવે ત્યારે, હવા વગરના ફુગ્ગા જેવો ચહેરો થઇ જાય. નાક ઉપરના મસાને કોઈએ મચેડી નાંખ્યો હોય, એમ કંકોણા જેવો ચહેરો થઇ જાય. એક દિવસ મને એક સમારંભનું પ્રમુખસ્થાન સંભાળવાનું આમંત્રણ મળ્યું.
હતું મેન્ટલ હોસ્પીટલના સમારંભનું, પણ ગાંડાને ડાહ્યાનું આમંત્રણ મળ્યું હોય એટલો હરખ થયો. કોઈની ગણતરીમાં આવે એ મહત્ત્વનું છે. બાકી ઘરમાં તો કેજરીવાલના ઝાડુ કરતાં પણ ખરાબ હાલત! કોઈ પણ સમારંભ યોજવામાં આવે ત્યારે આયોજકોનું એક લોજીક હોય. સ્ટેજનું સંખ્યાબળ જાળવવા સમારંભ પ્રમુખ-ઉદ્ઘાટક- મુખ્ય મહેમાન કે અતિથિવિશેષ જેવા હોદ્દાઓ ખાસ અનામત રાખે. સ્ટેજ ભરાવદાર લાગવું જોઈએ, એવો આશય ખરો! એટલે એ બધાને બદલે મારા જેવા એક તગડાને જ પ્રમુખસ્થાન આપેલું. જ્યારથી હાસ્યલેખક અને હાસ્ય કલાકાર તરીકે, નામચીન થયો છું, (આ ‘નામચીન’શબ્દ મારો નથી, જુનિયર લલ્લુ એનાઉન્સરનો છે!)
જિંદગીમાં પહેલી વાર મને સમારંભના પ્રમુખ થવાનું સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું. વાઈફને કંસાર બનાવવા સૂચન કર્યું તો, કંસારને બદલે વઘારેલો ભાત બનાવ્યો. વાઈફ ભલે આપણી હોય, આપણી જલન પણ એને ચોંટે! ક્યારેક તો એમ થાય કે, એ ભલે મંગળસૂત્ર પહેરતી, ગળામાં આપણે લીંબુ મરચું પહેરવા કેવું ખરું! મને કહે, ‘અમેરિકાના નાસાએ પ્રમુખસ્થાન માટે બોલાવ્યા હોય એમ, કંસાર ખાવાના ચહકડા નહિ કરો, માત્ર મેન્ટલ હોસ્પિટલવાળાએ જ પ્રમુખસ્થાન આપ્યું છે! મને તો લાગે, નકરી કોઈ ભૂલ થઈ લાગે છે! નહીંતર ગાંડાના સમારંભમાં ગાંડાને કોણ પ્રમુખસ્થાન આપે? ફોન કરીને પૂછો તો ખરાં કે એ બહાને હોસ્પીટલમાં દાખલ થવા તો નથી બોલાવ્યા ને?
એના કપાળમાં કાંદા ફોડું, એક ઝાટકે મારી હવા કાઢી નાંખી! ચોખ્ખી ચટ વાત કરું તો, આ નિવૃત્ત થવાની બલા કોણે દાખલ કરી હશે? ઘરે રહીને યાર, રાજાભોજ જેવો માણસ પણ ગંગુ તેલી બની જાય. ઘોઘો થઈને ફરતો હતો ને નિવૃત્ત થયા પછી એવો ઘોધુ થઇ ગયો કે, મારાં મોજ-શોખ ને ભોગ ઉપર લશ્કરી ટોલનાકાં લાગી ગયાં છે. કપડાંમાં મંકોડા ભરાઈ ગયાં હોય એમ, બારીના સળિયા પકડીને ખંજવાળ-ખંજવાળ કરવાનું ને રાત પડે એની રાહ જોવાની. એક ને એક ચહેરા જોઇને ઓંચી જવાય યાર!
આવાં નિમંત્રણ આવે ત્યારે જ હરખનાં ટેશિયાં ફૂટે! ડેમેજવાળા ઘૂંટણિયા પણ ઇમેજવાળા થઇ જાય. લોહીની ભરતી આવી હોય એમ વિચારોના ભ્રમણમાં પણ તેજી આવી જાય. જ્યારથી નિમંત્રણ આવ્યું છે ત્યારથી, વાઈફ આડે હાથ લેવાનું ચૂકતી નથી. ‘ગોળાબારી’ચાલુ જ હોય. મને કહે, “અત્યાર સુધી તો પીલ્લેલા મરઘાની માફક ઠુંઠવાયા કરતા હતા. આમંત્રણ આવ્યું એટલે કેવાં બકરી ઇદના બકરાં જેવાં તગડાં થઇ ગયાં?”એવી-એવી સંભળાવે કે, કાનમાં ગુમડાં જ ઊગવાનાં બાકી રહે. રતનજી જાણે ઘરમાં ઘોંધીને આ લોકો ડોહાનો શું વઘાર કરવાના હશે!
યાર ઘરનો ઉંબરો જ ઓળંગવા નહિ દે! આ તો કોઈને ગલગલિયાં કરાવ્યાં હોય એટલે ઓળખે, બાકી મારા કરતાં દાઉદ ઈબ્રાહીમ કે વિજય માલ્યાને વધારે ઓળખે! હાસ્યલેખક અને હાસ્ય કલાકાર રહ્યા એટલે, ડોક્ટર પણ દર્દીઓને દવા સાથે ડીપ્રેશીયાને પ્રિસ્ક્રીપ્શન લખી આપે કે, દિવસમાં ત્રણ વાર આ ગોળીઓ લઈને, રમેશ ચાંપાનેરીના અડધોએક કલાક હાસ્યના ઠઠારા સાંભળજો. અઠવાડિયામાં ડીપ્રેશનમાંથી ઇમ્પ્રેશનમાં આવી જવાશે!
કસ્સમથી કહું કે, વાઈફની પરવાહ કર્યા વગર, સ્લીપર ઉપર ભાડેનો શૂટ ચઢાવીને બતાવેલા સમય કરતાં બે કલાક વહેલો સમારંભના સ્થળે પહોંચી ગયો. લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવે ત્યારે ફેસિયલ કરાવવા નહિ જવાનું, એવું વડીલો કહી ગયેલા. ‘અગ્નિવીર’ની માફક વાઈફે ઊહાપોહ તો બહુ કર્યો, પણ આપ જાણો છો ને કે, મર્દકો દર્દ નહિ હોતા..! વાઈફે ત્રાડ પણ નાંખી કે કાળા શરીર ઉપર કાળો શૂટ કાગડા જેવો લાગે છે, ને તમારું ડોઝણું તો શ્રીલંકાના ટાપુની માફક ડોકાં કાઢે છે. એને શું ખબર કે, ડોઝણું જ તો સમારંભના પ્રમુખની શોભા છે!
સ્થળ ઉપર ગયો ત્યારે, હોલ ઉપર માણસ કરતાં કૂતરાઓ વહેલાં આવી ગયેલાં. શૂટમાં જોઇને કૂતરાંઓ ભસ્યાં પણ ખરા. મને ખબર કે ભસતાં કૂતરાં કરડે નહિ, એટલે શાંતિથી ઊભો હતો. ત્યાં લઘરવઘર કપડામાં એક ભાઈએ આવીને મારી બોચી ઉપર જોરદાર થાપટ લગાવી. મને કહે, પ્રમુખસ્થાને બોલાવીને તમારા જેવાં કારભારી જ મોડાં આવે તો કેમ ચાલે? હોલની ચાવી લાવ્યા?’મેં કહ્યું, ‘હું કારભારી નથી, હું તો આજના સમારંભનો પ્રમુખ છું!’ત્યાં બીજી થાપટ પડી!
પછી તો કોર્ટના રિમાન્ડ લેવા માટે પોલીસ કેદીઓને ઝાડવા નીચે બેસાડી રાખે એમ, પેલા દુષ્ટે મને ઝાડવા નીચે બેસવા કહ્યું. હમણાં કોઈ આવે તો નક્કી કરીએ કે સમારંભના પ્રમુખ કોણ છે! મડદું બાળીને આવતાં હોય એમ બે-ચાર જણા આવ્યા, પણ કોઈએ મારા ઉપર નજર સુદ્ધાં નહિ કરી. એક જણ પાસે આવીને કહે,’આપની પાસે માચીસ છે, દીપ પ્રાગટ્ય કરવા અમે માચીસ ભૂલી ગયા છીએ! ‘બે ઘડી તો મને એમ જ લાગ્યું કે, હું અહીં દીપ પ્રગટાવવા આવ્યો છું કે, સળગાવવા..?
ધીરે ધીરે બધાં પેલાં ભાઈનો આદર-સત્કાર કરવા લાગ્યા. મેં સામેથી મારી ઓળખ આપી કે, આજના સમારંભના પ્રમુખ તરીકે આપે મને આમંત્રણ આપ્યું છે. મને કહે તમારું નામ? મેં કહ્યું, રમેશ ચાંપાનેરી..! મને કહે, સોરી, અમારા સમારંભના પ્રમુખનું નામ તો રમેશ માવાણી છે, જે અમારી જ હોસ્પિટલના જુના પેશન્ટ હતા, જેમના પ્રમુખસ્થાને અમે આજનો આ સમારંભ રાખ્યો છે! પછી તો બોચીમાં પડેલી થાપટ યાદ આવી ગઈ! નક્કી, આમંત્રણ રવાના કરવામાં આ લોકોએ હોસ્પીટલના દર્દીઓને જ ધંધે લગાવ્યા હશે, એટલે રસેશ માવાણીને બદલે રમેશ ચાંપાનેરી લખી નાખ્યું હોવું જોઈએ. મારો ભાડેનો શૂટ પણ માથે પડ્યો, ને ટેન્શન વધ્યું તે અલગ! વાઈફને શું જોઇને મોઢું બતાવીશ? – આ લેખમાં પ્રગટ થયેલા વિચારો લેખકના પોતાના છે.
જ્યારથી બહેનોમાં લેંઘાને બદલે પ્લાઝોનો ક્રેઝ આવ્યો ત્યારથી, બાપાઓની દશા બેસી ગઈ. એમના લેંઘા પ્લાઝા થઇ ગયા. બરમૂડા ઉપર આવી જવાનું કારણ પણ એ જ! પુરુષ કરતાં પુરુષના પરિધાનનું ચીર-હરણ થવા માંડ્યું છે દાદૂ..! પ્રાણીઓને હું અગમ બુદ્ધિશાળી એટલે કહું કે, તેઓ વસ્ત્રો ધારણ જ નહિ કરે. જેથી ચીરહરણ થવાનો પ્રશ્ન જ નહિ આવે. આપણા આદિ+ આદિ+આદિ પૂર્વજો પણ ક્યાં વસ્ત્રો પહેરતાં હતાં? હાલની સદી ભલે ડીજીટલ સદી કહેવાતી હોય, પણ એ ડીઝાઈન સદી પણ બની. દિવસે-દિવસે દરેક ક્ષેત્રની ડીઝાઈન બદલાતી ચાલી. તારિકાઓ તો સિલાઈ વગરનું કપડું ખભે નાંખે તો એ પણ ડીઝાઈન! હમણાં મારા ઉપર એક આમંત્રણપત્રિકા આવી. મથાળે ગણપતિબાપાનું ચિત્ર હતું, એટલું સારું છે.
ગણપતિબાપાને બદલે કોઈ ‘સુપર સ્ટાર’નો ફોટો નહિ હતો. દિને દિને નવમ્ નવમની માફક લોકોનાં ચહકડાં એટલાં વધતાં ચાલ્યા કે, પત્રિકાના લખાણમાં પણ નાવીન્ય! સમજવા માટે ગાઈડ રાખવો પડે. વાંચીએ ત્યારે ખબર પડે કે, આ તે કોઈ આમંત્રણપત્રિકા છે કે, બારમા ધોરણનું પ્રશ્નપત્ર? ઢગાને એટલી તો ખબર હોવી જોઈએ કે, પ્રસંગમાં આવનારને જમણની તારીખ, સ્થળ અને સમય સાથે જ સ્નાન-સૂતકના સંબંધ હોય! અમુક તો એવી પત્રિકા છપાવે કે, વરઘોડામાં વર કરતાં ઘોડો રૂપાળો લાગે એમ, વ્યવહારના ચાંદલા કરતાં કંકોતરી મોંઘીદાટ છપાવે. આપણો જીવ બળી જાય યાર..! એમ થાય કે, આ લોકો પત્રિકાનો મોંઘોદાટ ખર્ચ કઈ જાહોજલાલી વધારવા કરતા હશે? ફોન ઉપર જ આમંત્રણ આપી દેતા હોય ને કંકોતરીના ખર્ચ જેટલા રોકડા રૂપિયા દઈ જતાં હોય તો નહિ ચાલે? બંદાના ચાંદલા તો છૂટે!
દરેક માણસને પોતીકો હોંશલો હોય! એમાં આપણાથી વઘાર નહિ થાય. માણસે-માણસે ફેરફાર તો રહેવાના. જેટલો આનંદ આમંત્રણપત્રિકાથી આવે, એટલો ઉઘરાણીના બીલમાં નહિ આવે. લેણદાર કે ઉઘરાણીના બીલ આવે ત્યારે, હવા વગરના ફુગ્ગા જેવો ચહેરો થઇ જાય. નાક ઉપરના મસાને કોઈએ મચેડી નાંખ્યો હોય, એમ કંકોણા જેવો ચહેરો થઇ જાય. એક દિવસ મને એક સમારંભનું પ્રમુખસ્થાન સંભાળવાનું આમંત્રણ મળ્યું.
હતું મેન્ટલ હોસ્પીટલના સમારંભનું, પણ ગાંડાને ડાહ્યાનું આમંત્રણ મળ્યું હોય એટલો હરખ થયો. કોઈની ગણતરીમાં આવે એ મહત્ત્વનું છે. બાકી ઘરમાં તો કેજરીવાલના ઝાડુ કરતાં પણ ખરાબ હાલત! કોઈ પણ સમારંભ યોજવામાં આવે ત્યારે આયોજકોનું એક લોજીક હોય. સ્ટેજનું સંખ્યાબળ જાળવવા સમારંભ પ્રમુખ-ઉદ્ઘાટક- મુખ્ય મહેમાન કે અતિથિવિશેષ જેવા હોદ્દાઓ ખાસ અનામત રાખે. સ્ટેજ ભરાવદાર લાગવું જોઈએ, એવો આશય ખરો! એટલે એ બધાને બદલે મારા જેવા એક તગડાને જ પ્રમુખસ્થાન આપેલું. જ્યારથી હાસ્યલેખક અને હાસ્ય કલાકાર તરીકે, નામચીન થયો છું, (આ ‘નામચીન’શબ્દ મારો નથી, જુનિયર લલ્લુ એનાઉન્સરનો છે!)
જિંદગીમાં પહેલી વાર મને સમારંભના પ્રમુખ થવાનું સૌભાગ્ય પ્રાપ્ત થયું. વાઈફને કંસાર બનાવવા સૂચન કર્યું તો, કંસારને બદલે વઘારેલો ભાત બનાવ્યો. વાઈફ ભલે આપણી હોય, આપણી જલન પણ એને ચોંટે! ક્યારેક તો એમ થાય કે, એ ભલે મંગળસૂત્ર પહેરતી, ગળામાં આપણે લીંબુ મરચું પહેરવા કેવું ખરું! મને કહે, ‘અમેરિકાના નાસાએ પ્રમુખસ્થાન માટે બોલાવ્યા હોય એમ, કંસાર ખાવાના ચહકડા નહિ કરો, માત્ર મેન્ટલ હોસ્પિટલવાળાએ જ પ્રમુખસ્થાન આપ્યું છે! મને તો લાગે, નકરી કોઈ ભૂલ થઈ લાગે છે! નહીંતર ગાંડાના સમારંભમાં ગાંડાને કોણ પ્રમુખસ્થાન આપે? ફોન કરીને પૂછો તો ખરાં કે એ બહાને હોસ્પીટલમાં દાખલ થવા તો નથી બોલાવ્યા ને?
એના કપાળમાં કાંદા ફોડું, એક ઝાટકે મારી હવા કાઢી નાંખી! ચોખ્ખી ચટ વાત કરું તો, આ નિવૃત્ત થવાની બલા કોણે દાખલ કરી હશે? ઘરે રહીને યાર, રાજાભોજ જેવો માણસ પણ ગંગુ તેલી બની જાય. ઘોઘો થઈને ફરતો હતો ને નિવૃત્ત થયા પછી એવો ઘોધુ થઇ ગયો કે, મારાં મોજ-શોખ ને ભોગ ઉપર લશ્કરી ટોલનાકાં લાગી ગયાં છે. કપડાંમાં મંકોડા ભરાઈ ગયાં હોય એમ, બારીના સળિયા પકડીને ખંજવાળ-ખંજવાળ કરવાનું ને રાત પડે એની રાહ જોવાની. એક ને એક ચહેરા જોઇને ઓંચી જવાય યાર!
આવાં નિમંત્રણ આવે ત્યારે જ હરખનાં ટેશિયાં ફૂટે! ડેમેજવાળા ઘૂંટણિયા પણ ઇમેજવાળા થઇ જાય. લોહીની ભરતી આવી હોય એમ વિચારોના ભ્રમણમાં પણ તેજી આવી જાય. જ્યારથી નિમંત્રણ આવ્યું છે ત્યારથી, વાઈફ આડે હાથ લેવાનું ચૂકતી નથી. ‘ગોળાબારી’ચાલુ જ હોય. મને કહે, “અત્યાર સુધી તો પીલ્લેલા મરઘાની માફક ઠુંઠવાયા કરતા હતા. આમંત્રણ આવ્યું એટલે કેવાં બકરી ઇદના બકરાં જેવાં તગડાં થઇ ગયાં?”એવી-એવી સંભળાવે કે, કાનમાં ગુમડાં જ ઊગવાનાં બાકી રહે. રતનજી જાણે ઘરમાં ઘોંધીને આ લોકો ડોહાનો શું વઘાર કરવાના હશે!
યાર ઘરનો ઉંબરો જ ઓળંગવા નહિ દે! આ તો કોઈને ગલગલિયાં કરાવ્યાં હોય એટલે ઓળખે, બાકી મારા કરતાં દાઉદ ઈબ્રાહીમ કે વિજય માલ્યાને વધારે ઓળખે! હાસ્યલેખક અને હાસ્ય કલાકાર રહ્યા એટલે, ડોક્ટર પણ દર્દીઓને દવા સાથે ડીપ્રેશીયાને પ્રિસ્ક્રીપ્શન લખી આપે કે, દિવસમાં ત્રણ વાર આ ગોળીઓ લઈને, રમેશ ચાંપાનેરીના અડધોએક કલાક હાસ્યના ઠઠારા સાંભળજો. અઠવાડિયામાં ડીપ્રેશનમાંથી ઇમ્પ્રેશનમાં આવી જવાશે!
કસ્સમથી કહું કે, વાઈફની પરવાહ કર્યા વગર, સ્લીપર ઉપર ભાડેનો શૂટ ચઢાવીને બતાવેલા સમય કરતાં બે કલાક વહેલો સમારંભના સ્થળે પહોંચી ગયો. લક્ષ્મી ચાંદલો કરવા આવે ત્યારે ફેસિયલ કરાવવા નહિ જવાનું, એવું વડીલો કહી ગયેલા. ‘અગ્નિવીર’ની માફક વાઈફે ઊહાપોહ તો બહુ કર્યો, પણ આપ જાણો છો ને કે, મર્દકો દર્દ નહિ હોતા..! વાઈફે ત્રાડ પણ નાંખી કે કાળા શરીર ઉપર કાળો શૂટ કાગડા જેવો લાગે છે, ને તમારું ડોઝણું તો શ્રીલંકાના ટાપુની માફક ડોકાં કાઢે છે. એને શું ખબર કે, ડોઝણું જ તો સમારંભના પ્રમુખની શોભા છે!
સ્થળ ઉપર ગયો ત્યારે, હોલ ઉપર માણસ કરતાં કૂતરાઓ વહેલાં આવી ગયેલાં. શૂટમાં જોઇને કૂતરાંઓ ભસ્યાં પણ ખરા. મને ખબર કે ભસતાં કૂતરાં કરડે નહિ, એટલે શાંતિથી ઊભો હતો. ત્યાં લઘરવઘર કપડામાં એક ભાઈએ આવીને મારી બોચી ઉપર જોરદાર થાપટ લગાવી. મને કહે, પ્રમુખસ્થાને બોલાવીને તમારા જેવાં કારભારી જ મોડાં આવે તો કેમ ચાલે? હોલની ચાવી લાવ્યા?’મેં કહ્યું, ‘હું કારભારી નથી, હું તો આજના સમારંભનો પ્રમુખ છું!’ત્યાં બીજી થાપટ પડી!
પછી તો કોર્ટના રિમાન્ડ લેવા માટે પોલીસ કેદીઓને ઝાડવા નીચે બેસાડી રાખે એમ, પેલા દુષ્ટે મને ઝાડવા નીચે બેસવા કહ્યું. હમણાં કોઈ આવે તો નક્કી કરીએ કે સમારંભના પ્રમુખ કોણ છે! મડદું બાળીને આવતાં હોય એમ બે-ચાર જણા આવ્યા, પણ કોઈએ મારા ઉપર નજર સુદ્ધાં નહિ કરી. એક જણ પાસે આવીને કહે,’આપની પાસે માચીસ છે, દીપ પ્રાગટ્ય કરવા અમે માચીસ ભૂલી ગયા છીએ! ‘બે ઘડી તો મને એમ જ લાગ્યું કે, હું અહીં દીપ પ્રગટાવવા આવ્યો છું કે, સળગાવવા..?
ધીરે ધીરે બધાં પેલાં ભાઈનો આદર-સત્કાર કરવા લાગ્યા. મેં સામેથી મારી ઓળખ આપી કે, આજના સમારંભના પ્રમુખ તરીકે આપે મને આમંત્રણ આપ્યું છે. મને કહે તમારું નામ? મેં કહ્યું, રમેશ ચાંપાનેરી..! મને કહે, સોરી, અમારા સમારંભના પ્રમુખનું નામ તો રમેશ માવાણી છે, જે અમારી જ હોસ્પિટલના જુના પેશન્ટ હતા, જેમના પ્રમુખસ્થાને અમે આજનો આ સમારંભ રાખ્યો છે! પછી તો બોચીમાં પડેલી થાપટ યાદ આવી ગઈ! નક્કી, આમંત્રણ રવાના કરવામાં આ લોકોએ હોસ્પીટલના દર્દીઓને જ ધંધે લગાવ્યા હશે, એટલે રસેશ માવાણીને બદલે રમેશ ચાંપાનેરી લખી નાખ્યું હોવું જોઈએ. મારો ભાડેનો શૂટ પણ માથે પડ્યો, ને ટેન્શન વધ્યું તે અલગ! વાઈફને શું જોઇને મોઢું બતાવીશ?
– આ લેખમાં પ્રગટ થયેલા વિચારો લેખકના પોતાના છે.