બાંગ્લાદેશમાં હાલમાં જે અરાજકતા અને અસ્થિરતા છે તેણે માત્ર દેશની આંતરિક શાંતિને જ હચમચાવી નાખી નથી, પરંતુ સમગ્ર દક્ષિણ એશિયાની સુરક્ષા અને માનવીય મૂલ્યો અંગે પણ ગંભીર પ્રશ્નો ઉભા કર્યા છે. કટ્ટરપંથી દળોના બેકાબૂ ઉદય, ટોળા દ્વારા હિંસામાં વધારો અને કાયદો અને વ્યવસ્થાના ભંગાણથી લઘુમતી હિન્દુ સમુદાયમાં ભય અને અસુરક્ષાનું વાતાવરણ ઉભું થયું છે. ચિત્તાગોંગમાં બનેલી હૃદયદ્રાવક ઘટનાએ આ સત્યને વધુ ક્રૂરતાથી ઉજાગર કર્યું છે. એક મુસ્લિમ સાથીએ, નાની વ્યક્તિગત અદાવતને કારણે, ભીડને જાહેર કર્યું કે દીપુ નામના એક યુવકે પયગંબર મુહમ્મદ વિશે અપમાનજનક ટિપ્પણી કરી છે.
આ ખોટા આરોપથી ટોળા ઉશ્કેરાયા, અને મામલો ઝડપથી મોબ લિંચિંગમાં ફેરવાઈ ગયો. પ્રશ્ન એ રહે છે: શું લોકશાહી દેશમાં લઘુમતીઓએ પોતાની સુરક્ષા માટે પહેલ કરવી જોઈએ? બાંગ્લાદેશમાં હિન્દુઓની બગડતી પરિસ્થિતિ એ વાતનો પુરાવો છે કે સુરક્ષા એજન્સીઓ રાજકીય દબાણને કારણે મૂક પ્રેક્ષક બની રહી છે અથવા નિષ્ક્રિય રહી છે. આજે, બાંગ્લાદેશના રસ્તાઓ અને સોશિયલ મીડિયા પર ભારત વિરોધી પ્રચાર, ખોટી અફવાઓ અને નફરત ફેલાવતા મીડિયા જૂથો સક્રિય છે. આની સીધી અસર ત્યાં રહેતા હિન્દુઓ પર પડી રહી છે.
સુરત – કાંતિલાલ માંડોત– આ લેખમાં પ્રગટ થયેલાં વિચારો લેખકનાં પોતાના છે.
